Tussen de olifanten. Neushoorns en krokodillen!

Woensdagochtend om 5.45uur zouden we vertrekken naar Chitwan. De avond ervoor hoorden we van Nilam (de plaatselijke reisagent die alles voor je kan regelen) dat er iets mis was met de bus. Uit voorzorgsmaatregelen (?) ging de bus morgen niet. Dit kon ik me in een land als Nepal niet voorstellen, maar gelukkig had hij een andere oplossing; we konden een bus later nemen of met de auto gaan. Voor 1000 roepie p.p. extra kozen we voor de auto, want dat reist wel en stuk rustiger.

Het is slechts 120km naar Chitwan, en waar wij in Nederland ongeveer een uur over doen, maak je er in Nepal een lekkere dagtocht van! De gemiddelde snelheid is hier ongeveer 20km per uur, dus dat schiet lekker op!
Om half negen vertrokken, om vervolgens om half drie aan te komen! Eenmaal in Chitwan komt de tropische warmte op je af en is het genieten.

De middag brachten we door in het Elefant Breeding center, waar de olifanten gefokt en getraind worden, maar waar er vooral gewerkt wordt aan het niet uit laten sterven van deze dieren. Er waren wat kleine, net geboren olifantjes, dus dat was erg schattig!

‘s Avonds kwam ik erachter dat ik niet alleen op mijn kamer sliep, want er zat een kleine gekko aan de binnenkant. In dieren vangen ben ik geen held, maar gelukkig wist ik vanuit Indonesie dat deze beesten weinig doen, behalve lawaai maken (ze roepen heel hard: gekko,gekko) en muggen eten. Ik vond het een beetje zielig voor mijn nieuwe vriendje, want er waren binnen geen muggen en buiten wel!

De volgende dag al vroeg op, omdat we daal bahd gingen koken bij de plaatselijke bevolking. Het volk dat hier woont is het Tharu volk en hebben, zoals in zoveel regio’s in Nepal een eigen taal, cultuur en gewoonten. Het was ook een heel ander type mens, dan de Newaren in Bhaktapur.
De vrouwen spraken geen Engels, en wij geen Nepali, dus dat was een mooi begin. Zij zouden ons aan vertellen en laten zien hoe ze hun dagelijkse eten maken.
Om te beginnen moesten we vuur maken. Voor de duidelijkheid: we waren in een lemen hutje, alles gaat op de grond (kleibodem) en er zijn geen meubels. Zitten doe je op je hurken, maar voor ons waren er ook rieten matjes. Vuur maken ging in een gat in de bodem van het huisje! Nou heb ik weinig padvinderskwaliteiten, dus de vrouwen vonden dat ik het maar niet goed deed. Ondertussen waren Wienky en Pienky rijst en linzen aan het wassen bij de waterpomp aan het einde van de ‘straat’.
Toen het vuur eenmaal goed genoeg was, konden de pannen met rijst en linzen op het vuur. Ondertussen gingen wij verder met het schillen van de aardappels (met een mes zo groot, dat het eigenlijk niet handig was, zeker 30cm lang)
Na het schillen moesten ze in plakjes gesneden worden. Dat doe je door het mes tussen je voeten te zetten (je zit nog steeds op je hurken) en dan druk je vervolgens aan het einde van het mes de aardappel eroverheen, dan heb je plakjes…
Zo verging het ook de knoflook, uien, en andere kruiden. Elke keer als er iets afgewassen moest worden, liep je dus helemaal naar de andere kant van het dorp voor de waterpomp. Afwasmiddel kennen ze niet, dus ze gebruiken stroo met koeienpoep om te schuren en daarna spoelen ze het goed af. (ja dat valt onder de categorie: niet nadenken)
Na 2 uur intensief kokkerellen was onze lunch klaar! Een heerlijk daal bahd met een heerlijke curry!

De middag hebben wij verbracht tussen de olifanten. We mochten de olifant wassen (met een steen scrubben) en als je erop ging zitten en dombo ging staan, dan spoot ie met zijn slurf water over je heen (olifantendouche)
Het scrubben van dombo ging nog wel, maar erop gaan zitten vond Hanneke een beetje te groot…dus heeft ze de brave taak op zich genomen om te fotograferen…

Vrijdagochtend was het weer vroeg dag, want we vertrokken om 7 uur (nepali time = 7.30) met een kano over de rivier de jungle in. Onderweg hebben we 1 heuse krokodil gezien en een boel prachtige vogels (aangezien ik volgens mijn moeder nog een duif van een mus kan onderscheiden, moet ik ook nu de bijzondere vogelnamen schuldig blijven, maar mooi waren ze wel)
Het varen in de kano was rustgevend, behalve dan dat de boot lek was en de gids achter mij steeds aan het hozen was, zodat we niet zouden zinken. (wat in de krokodillenrivier niet aan te raden is…)

Na een uurtje varen begonnen we aan onze jungletour. Een echte wandeling op zoek naar Tijgers, neushoorns en ander wild! Van te voren klonk een wandeling door de jungle heel gezellig, maar eenmaal een stap in het dichte woud gezet te hebben realiseerde ik me dat het tegenkomen van eerder genoemde dieren natuurlijk niet zo prettig is als je je wandelend door de jungle begeeft… De gids vertelde dat als we 1 van deze dieren zouden tegenkomen , dan moet je in een boom klimmen (?). Het grootste deel van onze tocht liepen we door olifantengras (een soort heel hoog riet), daar was geen boom te bekennen, dus dat klimt makkelijk omhoog…
Onze gids was goed in het vinden en volgen van de sporen. We hebben sporen gezien van neushoorns, tijgers, wilde zwijnen, herten. Het zit er allemaal. Maar ik was heeeeel erg blij dat ik geen beest gezien heb, want de stress die dan ontstaat zou betekenen dat ik toch geen fototoestel kan pakken om het bewijs te fotograferen…
Na dik twee uur sjokken door de warme jungle (die soms meer op de utrechtse heuvelrug leek, maar goed) zijn we veilig het woud weer uitgekomen. De score was tot dat moment:
1 krokodil, vogels, 2 achterwerken van een hertachtig soort, 30 loslopende apen en 1 citroenvlinder!

De middag zouden we gaan wandelen met een olifant. Dat wil zeggen: wij in een bakkie bovenop een olifant. Dat betekent in de praktijk: 2 uur schuddend en schommeld heen een weer geshaked worden totdat je bijna tot milkshake verworden bent. Maar we hebben wel wild gezien!
8 neushoorns, waarvan 2 baby’s, heel veel reeen, herten, maar helaas geen tijger! Bovenop de olifant zijn de dieren niet bang en lopen ze niet weg. Ze zien de olifant niet als een bedreiging.
Inmiddels heb ik een lichte spit aan de olifantenrit overgehouden, maar dat mocht de pret niet drukken!

Vrijdagochtend was alweer het einde van mijn verblijf in het tropische wereldje! Nienke en wienke vertrokken richting Besisahar, omdat ze de trekking gaan lopen en ik vertrok met de bus terug naar Bhaktapur. Een heerlijke busrit van slechts 7 uur!pfff…
Eenmaal aangekomen in Kathmandu werd ik opgehaald door Nilam, van het reisburootje, nog een kopje thee gedronken en de trip geevalueerd. Uiteindelijk bracht zijn chauffeur me naar Bhaktapur.
Vlak voor het einde van de rit was er een wegblokkade. Er stonden autobanden in brand en de bevolking was boos! Waar het over ging is me nog niet duidelijk (iets met een kidnapping of een ongeluk) maar we konden niet verder. Uiteindelijk is de chauffeur met me mee gelopen om me veilig voorbij het tumult te brengen en heeft me voor het laatste stuk op de bus gezet!
Ik was weer veilig in het vertrouwde Bhaktapur!

Dikke kus!!!

PS I. Vandaag de school bekeken: het schilderwerk wordt heeel mooi!!!!
PS II. Weer nieuwe foto’s op de website, maar nog niet van Chitwan…
PS III. Sorry voor dit lange epistel, maar er was ook zoveel te vertellen!