Shiva Ratri

Shiva ratri is 1 van de honderden feestdagen in Nepal. Het hindoeisme is rijk aan festiviteiten en de mensen vieren hier vaak en volop feest. Elke gelegenheid is er weer eentje om de plaatselijke raksi te drinken en samen feest te vieren.
Afgelopen donderdag was het Shiva Ratri, de nacht van Shiva en tevens de dag dat alles mag! Kinderen hebben vrij van school en bedrijven zijn gesloten. Alles mag betekent eigenlijk dat je de hele dag ongegeneerd kunt drinken en zelfs blowen en dat de kinderen mogen plagen en pesten.
Ik was uitgenodigd bij het kindertehuis om daar de nacht van Shiva te vieren. Voordat ik er heen ging heb ik eerst vanuit het ‘ heart ’ (inmiddels mijn stamcafe op het plein, het heart van Bhaktapur) de festiviteiten op het plein kunnen bekijken. Grote groepen vrouwen waren voor de tempel van Bayrap, een puja (offering) aan het doen om de goden gunstig te stemmen. Bovendien komt er in de nacht van Shiva een echte god in het lichaam van een vrouw en het was wachten op het moment, dat de god in een vrouw zou treden. Uiteindelijk is er 1 vrouw die erg raar gaat doen (shaken, trillen enzo) en in deze vrouw is de god dan getreden. Alle mensen willen dan van deze vrouw een tika (stip op voorhoofd) krijgen en wachten tot zij hen kan zegenen. Dit alles ging gepaard met Nepalese muziek en nog meer puja’s voor de tempel.

Na dit ritueel te hebben bewonderd daalde ik af door de straatjes van Bhaktapur, op weg naar het kindertehuis. En omdat het vandaag ook de dag is dat alles mag, spannen de kinderen een touw over de weg en je mag er niet door, behalve als je betaald. Dit heeft mij in een kort stukje van tien minuten lopen wel 20 roepies gekost. Steeds vijf roepie om er door te mogen (toch al snel 5 eurocent!) Maar dat mocht de pret niet drukken.
Bij het kindertehuis werd er, net als overal in de stad, een kampvuur gemaakt en gezongen (de kinderen dan, want mijn nepalees is nog niet zo goed) en gegeten en er werd door de volwassenen chang gedronken. Ook een lokaal brouwsel dat er wit uitzag en niet erg lekker smaakte, maar als je er meer van op hebt dan wordt het wel lekkerder…dan weten we het weer, he…

De avond verder kletsend en gezellig wijntjes drinkend bij het kampvuur doorgebracht, met Nienke, Wienke, Susan (de andere vrijwilligers) en de familie van Joyce (van het kindertehuis).

Ondertussen ontmoet ik een hoop andere reizigers. Dat is het leuke van een tijd ergens langer zijn, je komt reizigers tegen, die langer blijven, of andere vrijwilligers.
Zaterdagavond was er in het heart een echte mengelmoes aan verschillende mensen en zo heb ik weer wat nieuwe reisvrienden opgedaan. Het is altijd leuk als mensen je straks even via email laten weten hoe het is geweest in een andere plaats, of hotel of je tips kunnen geven.

Vandaag op school het memoryspel gedaan. Ik had in Nederland een memoryspel gemaakt, met engelse zinnen/woordjes en plaatsjes. Nadat we eerst in een simpele manier uitgelegd hebben hoe het werkt, waren alle klassen een uur lang zoet met het spelen van memory. Leren en lol hebben tegelijk. Dat is iets wat ze normaal niet echt kennen, maar zeker heel leuk vonden! Ze werden ook steeds fanatieker! De brieven die de leerlingen hier geschreven hebben aan de leerlingen in Nederland zijn inmiddels op de post gedaan. Helaas is de school erg klein, en heb ik lang niet alle brieven kunnen laten beantwoorden, maar er komt in ieder geval een antwoord aan in Heemskerk. Ik zal proberen, via de andere vrijwilligers, om de andere brieven op andere scholen te laten beantwoorden, maar ik kan nog niet beloven of dit lukt! Bovendien was het schrijven van een antwoord op mijn school al een hele happening, dus of dit gaat lukken blijft echt even de vraag!

De himalaya laat nog steeds op zich wachten, maar het is hier inmiddels wel warmer en ook ‘s avonds wat aangenamer geworden…