Dag lieve vrienden en vriendinnen!

Hier maar weer eens een verhaaltje uit nepal (met een heel beroerd toetsenbord...maar het is wel een nieuwe...)

Ik dacht laat ik nu eens vertellen in wat voor een land ik eigenlijk zit...want sommige dingen zijn hier erg bijzonder, voor ons dan...
In het guesthouse waar ik slaap, heb ik een eigen douche en een normale wc en er is electriciteit (als er geen power-cut is natuurlijk) maar in het blok waar het guesthouse is, heeft verder biijna niemand stroom en stromend water. De mensen wassen zich op het balkon, op straat, of in de woonkamer. De jongens gaan elke zaterdag ouderwets in een tobbe met koud water en worden schoon geschrobt door mama. Mensen hebben ook geen wc en het komt dus voor dat er gepoept en gepiest wordt op het balkon, maar ook gewoon op straat...ja gewoon, want dit is hier toch redelijk normaal.
Sommige mensen hebben bijvoorbeeld een geit, die ze groot brengen om dan te slachten. Maar ja, je hebt geen tuin, dus waar laat je dan je geit? Nou gewoon, boven in je huis of in de woonkamer!
Ik heb al een paar keer gezien, dat de vrouwen zich overdag wassen op straat,met een emmertje water en een doek om, want je staat natuurlijk niet in je naakie buiten. Douchen is veel mensen dus onbekend. de kinderen op school leren in hun boek, dat het gezond is om je tenminste 1 keer per week te wassen...nou dan weet je het wel!

Over school gesproken: ik heb deze week de leerlingen de brieven uit Nederland gegeven. Nou dat was de hit van het jaar, hoor! Er was geen enkele leerling, die ooit een brief had gekregen van iemand, dus ze konden het bijna niet geloven dat het voor hun zelf was. Het schrijven van een antwoord was iets ingewikkelder. Ze begonnen eerst allemaal de brief over te schrijven, omdat ze niet snappen hoe post werkt. Uiteindelijk hebben we samen geprobeerd mooie brieven terug te schrijven…En het blaadje op een gekleurd papiertje geplakt…dat was hit nummer 2, want gekleurd papier kunnen ze hier niet betalen en hebben ze normaal nooit. Ze konden maar niet kiezen welke kleur ze wilden nemen…Ze zijn nu allemaal mooie tekeningen aan het maken, maar ook dat gaat anders dan we denken. Ze tekenen vooral de symbolen van Nepal en tekenen na uit hun boek. Dus leerlingen bereid je voor op mooie kunstwerkjes, maar wel op zijn nepalees…

Voor de leerlingen heb ik een grote investering gedaan, door het kopen van lijm/scharen/kleurpotloden/gekleurd papier enz…er is al 3 euro van het goede-doelen-geld uitgegeven…kortom dat gaat heel goed!
Op dit moment ben ik aan het kijken naar materialen voor school (leesboeken, kasten laten maken om alles in te zetten, stoel voor de docent…gewone dingen, die ze hier niet hebben, maar wel handig zouden zijn. Kortom het gaat allemaal goed komen!) Ik ga Zaterdag met een docent van school in Kathmandu op zoek naar leuke en mooie boeken.

En dan had ik gisteren nog en bijzondere ontmoeting;
Ik was op mijn kamer, en die grenst aan de straat en ik hoorde nederlanders buiten. Tja dan kijk je toch even en wie zag ik? Nel Weber (oud collega) met haar man! Dus ik sprint naar beneden en ren er op af! Heel leuk natuurlijk! We hebben even samen koffie gedronken, maar zij moesten helaas al weer snel met de toerbus mee. Het was jammer, want ze hadden geprobeerd mij te pakken te krijgen, maar dat was niet gelukt, dus een heel groot toeval dat ik ze vanuit mijn kamertje zag…Iedereen van school krijgt natuurlijk de groeten van Nel!

Net zo toevallig is eigenlijk dat een andere vrijwilligster in het kindertehuis, Wienke, mijn oude buurmeisje uit Zetten is. Dan zit je gvd in Nepal, of all places en dan kom je steeds bekenden tegen!!! Maar allemaal erg leuk natuurlijk!!!
Ik ben heel benieuwd wie ik morgen tegenkom…want ja, dit schept natuurlijk wel verwachtingen…

Aan de geode wil van de goden zal het niet liggen, want ik heb van een ‘ living god’ een zegening gehad! Ze hebben hier ‘living gods’ door de stad lopen. Deze mannen worden aan de hand van een select gezelschap uitverkoren op basis van hun horoscoop en de stand van de maan/sterren enzo. Als je dan aangewezen wordt als ‘living god’ dan loop je als een echte hindoegod door de stad, ontvangt offers (geld) en hebt het respect van het hele volk en wordt dus ook als god behandeld. Er was, bij hoge uitzondering, een living god in het restaurant van rik, toen ik aankwam en ik mocht bij hele hoge uitzondering een foto maken. Daarna kreeg ik een touwtje, dat symbol staat voor geluk en de zegen van de living god…overigens nog bijzonderder was, dat ik als vrouw dit kreeg…
Kortom als het aan de goden ligt komt het helemaal goed…ik wacht rustig af!!!

Dikke Kus, Hanneke

Klik hier om terug te gaan naar de Guharsite