Tibet, op het dak van de wereld...

Tashi-delek! (=hallo in het Tibetaans...) Tibet gaat je niet in de koude kleren zitten...om meerdere redenen natuurlijk! Ten eerste is landen op een vliegveld in Lhasa op 3600 meter niet niets, daarnaast maken we tochten met de jeep en rijden we zomaar over passen van 5100meter om dan vervolgens weer te slapen op 4000 meter...Langzaam gaat de hoogte wennen, maar je merkt toch echt wel het verschil in zuurstof. Daarnaast is Tibet een prachtig land. Mooie bergen, hoge vlakten, en heel, heel veel kloosters al dan niet met monniken. Prachtige heilige meren, kleine tibetaanse dorpjes en nog meer mooie kloosters. Langzaam aan wordt je een beetje boeddha-moe...Maar de bevolking is vriendelijk en goedlachs, ondanks de toch wel duidelijk zichtbare onderdrukking van de Chinezen. En in Tibet is het koud! Overdag niet, dan is het heerlijk weer, maar 's avonds dan daalt de temperatuur en lig je met je thermische ondergoed aan in bed (en met 3 dekens) brrrr... Vanuit Lhasa, waar het mooie Potala-paleis staat van de hoogste heilige in Tibet (als ik de naam typ, is de kans groot, dat mijn bericht geblokkerd wordt...dus ik omzeil het even) ging de tocht naar Namtso-lake, een meer op 4750meter met prachtige blauwe kleuren en mooie uitzichten op hoge bergen. een van de heilige meren van Tibet, maar waarom de waters heilig zijn weet ik niet... Daarna via een ander mooi meer, Yamdrok-tso, ook heilig, richting Gyantse, via de Friendship-highway. Een route die door de Chinezen prachtig is aangelegd, met wel 100 haarspeldbochten, waar Oostenrijk nog wat van kan leren.Onderweg waren we nog getuige van een water-burial...of te wel een begrafenis. Dat gaat hier als volgt: na de dood wordt het lichaam terug gegeven aan de aarde. Ofwel in het water, als je arm bent, of boven in de bergen, als je rijker bent. Het lichaam wordt aan de rivier in stukken gehakt, en elk deel wordt met stenen verzwaard en dan in de rivier gegooid (die natuurlijk ook heilig is) Zo zagen wij een been, een arm en nog wat onbestendige lichaamsdelen in het water verdwijnen. Volgens de Tibetanen eten de vissen (of boven in de bergen, de vogels) het lichaam op en dan is de cirkel weer rond. Je ziel is tenslotte al gereincarneerd in een ander lichaam!Het mag duidelijk wezen dat de Tibetanen geen vis eten. Tenslotte eet de vis eerst een dode op, en als jij dan daarna vis eet, dan eet je indirect misschien wel je eigen opa op... Na Gyantse (waar voor de afwisseling eens een oud fort was, maar gelukkig ook een mooi klooster) aangekomen in Shigatse. Hier staat het klooster van de Panchen Lama, de, laten we maar zeggen, vice-president van de belangrijkste heilige van de Tibetanen. Kortom de 2na heiligste dus...Er zijn er wel 2...eentje gekozen door de heiligste meneer en eentje gekozen door de Chinezen. De officiele zit al jaren gevangen in de hoofdstad van China, degene die gekozen is door de Chinezen doet nu dienst, maar de Tibetanen accepteren deze man natuurlijk niet...kortom verwarring alom, maar wel een mooi en echt prachtig klooster!Om het prachtige klooster kon je samen met de pelgrims een kora lopen (een pelgrimsroute). Vergezeld met honderden gebedsmolens lopen de Tibetanen hier hun ronde voor de god en hun heilige lama's. Wij liepen gezellig met ze mee. Ons einddoel was een heilige stupa, bovenop de berg (ongeveer 500 meter klimmen) maar na verschillende klimpogingen en klauteren hier en daar, moesten we het opgeven, want we konden de route naar boven niet vinden...Ondanks dat een prachtige wandeling gemaakt, die toch zo rond de 4200meter niet altijd even makkelijk liep, maar dan zijn de uitzichten daarom wel zo mooi! Morgen rijden we naar Tingri waar we de Mount Everest kunnen zien (sunset en sunrise...dat wordt weer vroeg opstaan...) daarna dalen we af naar 2400 meter om de dag daarna de grens met Nepal over te steken! Lopend wel te verstaan, want de Friendship-highway eindigt met een brug tussen de 2 landen, die je lopend moet oversteken... Kalee pay (een soort doeidoei...)Kus Hanneke