Afscheid op school

Vandaag was het grote afscheid op school. 'A special programm for Hanna teacher!', zoals de leerlingen zelf zeiden.
Ik werd om ongeveer half elf op school verwacht en was er natuurlijk als echte nederlander (dat leer je niet af) keurig op tijd. Maar op z'n nepalees moest ik nog even geduld hebben, want ze moesten alles nog klaar zetten en nog een beetje oefenen. Ondertussen fotografeerde ik dan de school nog maar eens, want gisteren alle posters, wandkaarten en zelfgemaakte kaarten van de leerlingen uit Nederland opgehangen.
Om elf uur was het dan zover. De leerlingen zaten op bankjes in een kringetje om een tafel heen en achter de tafel mocht ik plaatsnemen. Uit elke klas hadden ze een toespraakje uit hun hoofd geleerd, dus per klas zijn er dan twee a drie leerlingen die deze toespraak op komen zeggen (allemaal dezelfde tekst natuurlijk). In de toespraak bedankten ze me voor alles en dat ze me zouden missen en dat ik wel een keer terug moest komen. Heel schattig. Na een paar toespraakjes volgde er een dansje door drie kleine kleuters van 3/4 jaar.
Dan weer wat toespraakjes, weer een dansje. Uiteindelijk een iet wat lange toespraak van de directeur, waar de gemiddelde leerling niet echt naar luisterde (het is ook overal hetzelfde)en toen kreeg ik ook nog cadeautjes. Een hele mooie Boeddha, wat tierelantijnen, bloemetjes en een nepalese pop in klederdracht en een soort getuigschrift, wat alleen al door de prachtige lijst heel bijzonder is om te zien. Als mijn collega's lezen wat er op dit mooie papiertje staat, dan weet iedereen weer waar het om draait in het leven!Ik zal hem dinsdag uiteraard mee naar school nemen!
Uiteindelijk kreeg ik nog een tika op mijn hoofd geplakt. Dit heb ik tot nu toe kunnen ontlopen, maar in dit geval wilde ik wel een uitzondering maken. Van rode verf, rijst en wat water is een papje gemaakt en daar neem je dan een kloddertje van en dat druk je op het voorhoofd van degene die de tika krijgt.
Vervolgens moest ik elke leerling van de school (95kids) ook een tika geven, wat wel weer eervol is om te doen. Ik zei wel tegen een docent: fijn dat jullie nog geen 200 leerlingen hebben, want anders stond ik hier nog wel even...

Voor de leerlingen had ik snoep mee en voor de docenten chocolade (daar zijn ze hier dol op en is meestal niet te betalen voor ze), foto's en nog wat ballonnen.
Kortom een mooi afscheid, dat me nog wel even zal bij blijven. Al is het maar omdat mijn handen rood zijn van de rode verf van de tika's uitdelen...

Alleen morgen nog en dan is het echt over...
Maar ik heb erg veel zin om iedereen weer te zien!
Kus Hanneke